Onlangs was ik te gast in een parochieverband om daar een lezing te geven. Een oudere man en een vrouw verzorgden de koffie en thee bij deze bijeenkomst. Ik was iets eerder gekomen en ik zag hoe ze de tafelkleedjes op de tafels neer legden en de kopjes en schoteltjes netjes neer zetten. Ze schonken daarna bij alle aanwezigen koffie of thee in. Kan het gewoner en Nederlandser aan het begin van een bijeenkomst in de parochie? En toch was het voor mij deze keer anders.
Ik merkte op met hoeveel zorg deze mensen de tafelkleedjes hadden neergelegd en de kopjes en schoteltjes hadden neergezet. Ik merkte op met hoeveel liefde zij de koffie en thee inschonken voor de aanwezigen.
Met name was ik onder de indruk van deze oudere man. Ik heb nog nooit iemand ontmoet, die zo uitblonk in ‘de gave van het koffie schenken’. Uit zijn glimlach en bescheiden houding ‘sprak’ zo veel liefde, dat ik er door geraakt werd. Mijn lezing ging over cultuurverandering in een parochie, over hoe een parochie meer missionair kan worden. Ik zag hier in alle eenvoud een voorbeeld van hoe een parochie missionair kan zijn, en mede door deze man voelde ik mij op die bijeenkomst erg welkom.
“Wat mooi,” dacht ik, “als je het talent dat jou gegeven is, met zoveel liefde kunt inzetten.” (MS)
“Er zijn verschillende gaven, maar slechts één Geest. Er zijn vele vormen van dienstverlening, maar slechts één Heer. Er zijn allerlei soorten werk, maar er is slechts één God, die alles in allen tot stand brengt. Maar aan ieder van ons wordt de openbaring van de Geest meegedeeld tot welzijn van allen.” (1 Korintiërs 12, 4-7)
(Foto: Wim Koopman, koffie schenken tijdens de vrijwilligersdag van het bisdom Haarlem-Amsterdam op 13 oktober jl.)