“Wanneer houdt het nu eindelijk eens op!” Dat was mijn gedachte, toen onlangs de meest recente berichten over seksueel misbruik in de katholieke Kerk in de Verenigde Staten bekend werden. Hoe moet ik hier als gewone katholiek in staan? En: wil ik nog wel bij deze Kerk horen?

Twee gewone katholieken
Vorige week waren er twee begrafenissen van twee gewone mensen, twee katholieken, die ik gekend heb. De ene, een vrouw, was moeder van een groot gezin en was altijd de spil geweest in de familie. Op een leeftijd van 98 jaar is zij te midden van haar dierbaren overleden. De andere was een man, een priester, die ruim 55 jaar als missionaris in India heeft gewerkt en zijn leven heeft gegeven voor de mensen daar. Hij stierf op 86 jarige leeftijd te midden van ‘zijn’ mensen, op de sterfdag van de heilige moeder Teresa. Twee totaal verschillende mensen, twee totaal verschillende roepingen en levens. Maar… misschien toch ook weer niet.

Waar het werkelijk om gaat
Beiden hebben zich niet gek laten maken door de tijd waarin zij leefden, door veranderingen en schandalen in de Kerk, en de gebeurtenissen en komplottheorieën van hun tijd. Zij zijn trouw geweest aan wat zij dachten dat God van hen vroeg. Ze waren altijd oprecht geinteresseerd in de mensen die zij ontmoetten. Zij hebben op een concrete manier hun geloof handen en voeten gegeven. En ze leefden beiden vanuit het gebed. Het waren mensen waar je graag bij in de buurt was. Als ik denk aan hun levens en wie zij waren, dan ervaar ik enorme vreugde en dankbaarheid om wat zij voor zo veel mensen betekend hebben. Temidden van de stormen waarin de Kerk zich nu bevindt, geven zij voor mij aan waar het werkelijk om gaat.

‘Wie meent te staan, ziet toe, dat hij niet valt’
Ik weet nog dat ik eens vroeg aan deze priester toen het ging om een bepaald schandaal in de Kerk: “Wat vindt u daar nou van?” Ik ben zijn antwoord nooit vergeten, hij zei: “Wie meent te staan, ziet toe, dat hij niet valt” (naar 1 Kor. 10,12) en verder zei hij niets over de bewuste persoon. Hieraan moest ik onlangs denken, toen ik mijzelf afvroeg hoe om te gaan met de meest recente golf van misbruikverhalen. Inderdaad, Dorothy Day, een Amerikaanse bekeerlinge tot het katholicisme, schreef in de vorige eeuw al: “It is the saints that keep appearing all through history who keep things going” (Het zijn de heiligen die telkens weer opduiken in de geschiedenis, die de dingen gaande houden).*

Trouw blijven
Ik ben enorm dankbaar dat ik twee van deze ‘heiligen’ in mijn leven heb mogen ontmoeten, en met name één van hen beter heb leren kennen, omdat hij tevens mijn oom was. Met de hulp van Gods genade en steun van mensen om mij heen, hoop en bid ik, dat ook ik trouw mag blijven aan mijn roeping tot het einde toe. En wil ik tevens mijn bijdrage leveren aan een gezonde leiderschap structuur en cultuur in onze katholieke Kerk. (MS)

* Dorothy Day geciteerd in het artikel “Dorothy Day, Bishops and the Church”, David Mills, 21 augustus 2018.