Bidden: geschenk – vreugde – leven. Zaterdag 3 februari jl. gaf vader abt Ad Lenglet osb een lezing over “Leren bidden: een levensweg” in klooster Brakkenstein, Nijmegen. Waarom organiseerde het CPS deze dag? Het is van groot belang dat we – individueel en als parochiegemeenschappen – (leren) luisteren naar God in deze uitdagende tijden. Het is niet alleen een kwestie van in actie komen, maar om in actie te komen vanuit het gebed. Het aandachtige gehoor was niet alleen onder de indruk van wat de abt vertelde over het gebed, maar ook van de manier waarop hij het vertelde. Duidelijk is dat hij vanuit het gebed leeft. Lees hieronder een verslag van deze dag door stafmedewerker Mirjam Spruit.
Geschenk én keuze
Allereerst begon vader abt met te vermelden, dat we bidden niet moeten zien als het zoveelste wat we moeten doen op een dag. Nee, het gebed gaat dieper. Het is de ademhaling van de ziel. Het is de diepere grond in ons leven. Bidden begint met je bewust te worden van de Bron waaruit we leven; het begint met je te keren tot God. Daarbij mogen we het gebed ontvangen uit Gods hand. Het is een geschenk. Het is dus tegelijkertijd ook een verrassing. Dit gezegd hebbende, moeten wij wel voor het gebed kiezen en er tijd voor nemen, ook als het ons moeite kost. Het is een geloofskeuze: bidden vanuit het besef dat we geloven dat God op ons wacht.
De aanwezigheid van de Ander
Volgens vader abt begint gebed bij je bewust te worden van de aanwezigheid van God. Gebed is dus geen pure zelfinkeer, maar het is de aanwezigheid van een Ander, een dialoog. Benedictus onderscheidde al drie vormen van het gebed, namelijk het gemeenschappelijke gebed, de geestelijke lezing (met name de heilige Schrift) en het stille, eenvoudige gebed van het hart. Bij alle drie de vormen van het gebed, gaat het erom om te proberen met heel ons hart daar te zijn. Bidden is enerzijds rusten bij God, anderzijds zal er altijd het verlangen blijven om nog meer naar God toe te groeien.
Moeilijkheden in het gebed
Natuurlijk zijn er ook moeilijkheden in het gebed. Bijvoorbeeld: we zijn te bezorgd, te nerveus, te druk of we voelen niets (meer) bij het gebed. Hoe moeten we deze moeilijkheden in het gebed zien? De abt benadrukt, dat we mogen weten dat de moeilijkheden in het gebed in Gods hand zijn. Geen van de moeilijkheden gaan buiten ons kind-zijn van God om! Net als Jezus op het kruis (“Mijn God, waarom hebt U Mij verlaten?”) kunnen we ook bidden als we het gevoel hebben dat God ons verlaten heeft of als we niets voelen. We kunnen de beslissing nemen om door te gaan en om te beseffen: dit is een plaats waar God ook bij mij is. De grote bekoring in het gebed is, volgens de abt, om te denken dat we iets niet goed doen en telkens de vorm en structuur van het gebed veranderen. Zijn advies is om dat juist niet te doen: kies een vorm van gebed en blijf daarbij! Probeer met alles in je hart daar aanwezig te zijn en besef dat het gebed altijd onaf zal zijn. Daarbij: het gebed is niet iets vrooms, het is ons leven! Het goud ligt op de plaats waar je staat.
Tot slot…
Hoe begin je met gebed volgens de abt? Zijn advies: begin met heel eenvoudige stappen: een vaste plaats, een vaste structuur van je gebed, net zoals een leuning van een trap waaraan je je kunt vasthouden als je naar boven gaat. Volhard dan in het gebed, leg telkens alles terug in Gods hand. Het is immers een levensweg om steeds meer te gaan leven als kinderen van de Vader.